Nr 8/2007 (89), Selekcja zbiorów bibliotecznych. Artykuł |
Krystyna Masikowska
| |||
W ostatnich latach, w środowisku bibliotekarskim, daje się zauważyć wzrastające zainteresowanie selekcją zbiorów bibliotecznych. Świadczą o tym coraz częściej pojawiające się w prasie fachowej artykuły, wystąpienia na konferencjach, czy chociażby wznowiona w krótkim czasie publikacja Lucjana Bilińskiego dotycząca selekcji[1]. Łacińskie "selectio" oznacza dobór przez eliminację. Na gruncie bibliotekarskim czynność ta ma zastosowanie w kształtowaniu księgozbioru poprzez eliminowanie materiałów nieprzydatnych. Celem selekcji jest stworzenie optymalnych warunków do gromadzenia, przechowywania i udostępniania zbiorów. Do 1986 roku w Bibliotece Politechniki Łódzkiej selekcją zbiorów zajmowali się pracownicy Oddziału Udostępniania Zbiorów, traktując tę pracę jako dodatkowe obowiązki. Selekcję przeprowadzano zazwyczaj w okresie wakacyjnym, wykorzystując zmniejszony ruch czytelniczy. Głównym celem ówczesnych działań było wygospodarowanie miejsca na nowe nabytki. Częściej eliminowano pozycje z księgozbioru studenckiego niż naukowego, gdyż łatwiej było podjąć decyzję o usunięciu skryptu czy broszury niż np. monografii z księgozbioru naukowego. Niejednokrotnie propozycja wycofania tytułu pochodziła od autora, w związku z pojawieniem się kolejnego, nowszego wydania. Dostrzegając potrzebę permanentnej selekcji zbiorów i opierając się na przepisach prawnych, w 1987 roku powołano Samodzielną Sekcję Kontroli Księgozbioru. Podczas reorganizacji struktury biblioteki, w 1994 roku, sekcję połączono z inną agendą - Samodzielną Sekcją Bibliotek Zakładowych, tworząc Oddział Kontroli Księgozbioru i Doradztwa (OKKiD). Obecnie w oddziale pracują cztery osoby. Głównym zadaniem powołanego oddziału jest kontrolowanie zbiorów, czyli prowadzenie ciągłego skontrum i selekcji w Bibliotece Głównej i filiach. Biblioteki zakładowe funkcjonujące w systemie biblioteczno-informacyjnym Politechniki Łódzkiej podlegają nadzorowi OKKiD w bardzo wąskim, merytorycznym zakresie. Liczbę książek wyselekcjonowanych ze wszystkich księgozbiorów Biblioteki PŁ od roku 1994 przedstawia poniższa tabela.
Obecnie, podobnie jak w innych bibliotekach w kraju, również w Bibliotece PŁ zintensyfikowano prace selekcyjne. W ciągu ostatnich kilkunastu miesięcy przeprowadzono selekcję trzech księgozbiorów: naukowego, studenckiego i filialnego, łącznie wycofując około 10 procent zbiorów biblioteki. Celem przeprowadzonych działań selekcyjnych było przede wszystkim:
Kryteria, jakimi kierowano się, przy wyborze książek do wycofania:
Selekcji nie podlegały książki wydane przed 1945 rokiem, publikacje pracowników Politechniki Łódzkiej oraz literatura o tematyce będącej wyłączną specjalnością Politechniki Łódzkiej, tak jak włókiennictwo czy chemia spożywcza. Ze względu na specyfikę i przeznaczenie, każdy z księgozbiorów obejmowanych selekcją wymagał indywidualnego traktowania. Przedstawiona poniżej krótka charakterystyka poszczególnych kolekcji wskazuje na różnice między nimi i zawiera uzasadnienie przyjętych kryteriów wyboru przy selekcji. Księgozbiór naukowy: gromadzony od 1945 roku (ponad 100 tys. woluminów). Literatura naukowo-techniczna polska i zagraniczna - głównie rosyjsko- i anglojęzyczna, ułożona według systemu UKD. Układ ten sprzyjał prowadzeniu selekcji - grupował literaturę z danej dziedziny wiedzy w jednym dziale, co dawało rozeznanie w liczbie książek tematycznie powtarzających się i miało znaczenie w przypadku literatury gromadzonej w jednym egzemplarzu. Zadecydowano, że najostrzejszej selekcji poddane zostaną książki w językach: rosyjskim i niemieckim wydane we wschodnich Niemczech. Jako stosunkowo łatwe do zdobycia w latach powojennych nabywano je i wprowadzano do zbiorów w nadmiernych ilościach. Aby ograniczyć rozmiary selekcji, celowo pominięto literaturę angielską, amerykańską i zachodnioniemiecką. W najbliższym czasie planowana jest selekcja wyłączonej obecnie części księgozbioru. Księgozbiór studencki: gromadzony od 1945 roku (około 110 tys. woluminów), na który składają się przede wszystkim: skrypty, podręczniki, instrukcje, w większości występujące w wielu egzemplarzach. Dominującym językiem dla tej kolekcji jest język polski. Zbiory ułożone są według numeru inwentarzowego, co w przypadku selekcji tego księgozbioru było z jednej strony ułatwieniem (ponieważ układ ten dawał ogólny obraz wykorzystania tytułu w obrębie sygnatur), a z drugiej strony utrudnieniem (bo poszczególne tytuły nie zawsze stały w jednym bloku - często dokupowano ten sam tytuł w późniejszym czasie). Z księgozbioru tego usuwano głównie przestarzałe pozycje, zakupione, jak się okazało, w zbyt dużej liczbie egzemplarzy. Jednak z każdego tytułu przeznaczonego do selekcji, na półce pozostawiono co najmniej jeden egzemplarz. Księgozbiór filialny w BG: tworzony od lat 70. (około 90 tys. woluminów). Literatura ze specjalności odpowiadających potrzebom wydziałów, na których terenie funkcjonują biblioteki, tj.: elektrotechniki, chemii spożywczej oraz budownictwa i architektury. Zbiory ułożone są według numerus currens. Przy wycofywaniu książek przyjęto podobne kryteria selekcji, co w księgozbiorze naukowym i studenckim. Selekcja zbiorów jest działaniem wieloetapowym i wiąże się z szeregiem czaso- i pracochłonnych czynności. Organizacja prac selekcyjnych w Bibliotece Politechniki Łódzkiej wymagała przygotowania szczegółowego planu pracy:
Każdorazowo, po wyselekcjonowaniu partii książek, procedura tworzenia protokołów była powtarzana. Przeprowadzenie na tak szeroką skalę selekcji księgozbiorów: naukowego, studenckiego i filialnego w Bibliotece Głównej PŁ trwało kilkanaście miesięcy, przynosząc oczekiwane efekty. W wyniku prac selekcyjnych zbiory biblioteki zostały uaktualnione, uporządkowane, co ułatwia korzystanie z nich, a powstała przestrzeń po wyselekcjonowanych książkach tworzy miejsce na nowe nabytki. Jednocześnie zostały wyodrębnione książki, które należy poddać procesowi digitalizacji lub naprawie introligatorskiej. Niekontrolowany rozrost zbiorów prowadzi do chaosu w księgozbiorze, a nadmierna ilość druków jest przyczyną jego bezużyteczności. Dlatego też usuwanie zbędnych egzemplarzy jest tak samo ważne, jak zakup nowej literatury. Oczywiście zaproponowanie danej książki do wycofania, nawet przy zastosowaniu bardzo precyzyjnych kryteriów, zawsze nasuwa wątpliwości, co do słuszności podejmowanych decyzji. Bardzo trudno ocenić, czy dana pozycja jest rzeczywiście nieprzydatna w zbiorach biblioteki. Ryzyka nie da się uniknąć, zdarzają się bowiem miłośnicy przestarzałej literatury. Jednak, aby zachować funkcjonalność biblioteki, działania selekcyjne są konieczne, na co także zwracał uwagę profesor J. Dunin pisząc: "Należy zdobyć się na radykalne rozstanie z książkami przypadkowymi, a przede wszystkim z przestarzałymi i nieprzydatnymi, nawet gdy wydaje się, że ich kolekcja buduje autorytet biblioteki"[2]. Przypisy[1] Biliński, L. Selekcja materiałów bibliotecznych, przekazywanie druków zbędnych. Warszawa, 2007. [2] Dunin, J. W sprawie aktualnych problemów gromadzenia bibliotecznego. Przegląd Biblioteczny 1998, z. 1, s. 22. Bibliografia
|
| |||