Nr 6/2005 (67), Pozazawodowe zainteresowania bibliotekarzy. Badania, teorie, wizje |
Edyta Kołodziejczyk
| |||
Ograniczone fundusze budżetowe w Polsce, podobnie jak i w innych krajach gospodarki wolnorynkowej spowodowały potrzebę znalezienia innych źródeł dofinansowania bibliotek akademickich. Potrzeba pozyskiwania pozabudżetowych środków finansowych stała się dla środowiska bibliotekarskiego czymś zupełnie naturalnym i oczywistym, stała się nie tylko wyrazem odpowiedzialności, ale także świadectwem zrozumienia nowej sytuacji ekonomicznej oraz próbą odnalezienia się w niej. Należy odnotować publikacje sygnalizujące problem[1] oraz praktyczne działania różnych bibliotek akademickich. Niniejszy artykuł stawia sobie za cel zaprezentowanie najbardziej popularnych sposobów pozyskiwania pozabudżetowych środków w kilku wybranych krajach i ich porównanie z warunkami polskimi. Są to z jednej strony przykłady z krajów tak rozwiniętych, jak: Wielka Brytania, Stany Zjednoczone, Kanada, z drugiej - nowego kraju Unii europejskiej - Litwy. Podstawowym sposobem pozyskiwania informacji z zagranicy były materiały dostępne w Internecie. Podstawę stanowiły roczne raporty bibliotek (annual reports), roczne raporty stowarzyszeń przyjaciół biblioteki (the friends of the library) oraz roczne raporty fundacji bibliotecznych (the library endowments). Wydaje się, że zapoznanie się z tymi informacjami, jak również skonfrontowanie ich z realiami w Polsce jest nie tylko interesujące, ale może być źródłem inspiracji do wykorzystania w naszych warunkach sprawdzonych gdzie indziej metod. Podział pozabudżetowych źródeł finansowania bibliotekNa podstawie dostępnej literatury można stwierdzić, że w bibliotekach akademickich środki pozabudżetowe pochodzą w większości z dwóch źródeł. Pierwsze to środki spoza biblioteki wnoszone przez określone instytucje, stowarzyszenia, osoby prywatne itp., drugie - wypracowane środki własne, czyli wszelkiego rodzaju opłaty pobierane przez bibliotekę.
Przeznaczenie środków pozabudżetowych jest zróżnicowane. Środki spoza biblioteki służą zazwyczaj realizacji określonych projektów (programów), tzn. cel ich jest ściśle określony, zaś środki wypracowane przez bibliotekę mogą być wykorzystane na dowolny cel. Przykładowe przeznaczenie środków pozabudżetowych:
Pozabudżetowe źródła finansowania bibliotek akademickich w PolscePraktyka gospodarki rynkowej w Polsce spowodowała narastanie problemu uzupełniania finansów bibliotek akademickich poprzez zdobywanie środków pozabudżetowych. Środki spoza biblioteki (środki z zewnątrz):
Zdaniem ministra kultury Waldemara Dąbrowskiego, Polska jest jednym z nielicznych nowych członków Unii Europejskiej, który wynegocjował możliwość sfinansowania z funduszy strukturalnych projektów kulturalnych[4]. Na przedsięwzięcia związane ze strefą kultury w latach 2004-2006 może trafić do Polski nawet ponad 300 ml euro. Pragnąc ubiegać się o środki unijne, biblioteki muszą posiadać tzw. wkład własny. Taki wkład to dla większości wniosków co najmniej 25% budżetu planowanego projektu. W tym momencie należy sobie postawić pytanie: z jakich źródeł biblioteki mogą pozyskać środki na ten wkład przy założeniu, że wcześniej takiego wkładu już nie wypracowały? W Ministerstwie Kultury, zgodnie z przyjętą przez Rząd RP w dniu 21 września 2004 r. Narodową Strategią Rozwoju Kultury na lata 2004-2013, ogłoszony został program operacyjny "Promesa Ministra Kultury". Program ten oznacza zagwarantowanie przez ministerstwo wkładu własnego, który zostanie wypłacony z budżetu państwa[5]. O potrzebne środki finansowe z tego Programu mogą wnioskować: państwowe i samorządowe instytucje kultury oraz instytucje filmowe; jednostki samorządu terytorialnego; szkoły artystyczne I i II stopnia oraz uczelnie artystyczne; kościoły i związki wyznaniowe; organizacje pozarządowe, dla których działalność kulturalna jest podstawowym celem statutowym[6]. Należy zatem zadać pytanie: czy biblioteki akademickie podlegające bezpośrednio Ministerstwu Edukacji Narodowej i Sportu nie powinny w tym Ministerstwie zabiegać o potrzebne środki na realizację projektów unijnych? A zatem, czy i w MENiS nie należałoby opracować (wzorem Ministerstwa Kultury) odpowiednich programów umożliwiających bibliotekom akademickim pozyskanie środków unijnych? Środki wypracowane przez bibliotekę (środki własne)Źródłem ich są wszelkiego rodzaju opłaty wnoszone przez użytkowników. Mogą to być opłaty za usługi biblioteczne, takie jak: kserokopie, karty biblioteczne, oprawa, bindowanie i laminowanie dokumentów oraz opłaty za nieprzestrzeganie regulaminów bibliotecznych. Głównym źródłem wpływu są opłaty za przetrzymane książki. Ostatnio dość popularnym zjawiskiem jest kierowanie niektórych usług bibliotecznych, takich jak: oprawa, bindowanie, laminowanie dokumentów nie tylko do użytkowników biblioteki, ale także do osób z terenu macierzystej uczelni (np. pracowników naukowych). Biblioteki akademickie pobierają również opłaty za wynajem własnych pomieszczeń, np. na sklepy czy bufety. Pozabudżetowe źródła finansowania bibliotek akademickich w innych krajach gospodarki wolnorynkowej - wybrane przykładyProblem poszukiwania środków pozabudżetowych występuje nie tylko w polskich bibliotekach akademickich. Każdy system biblioteczny ma swoją specyfikę, jednakże pewne rozwiązania mogą mieć charakter uniwersalny. Warto więc przyjrzeć się temu problemowi zarówno w kraju o podobnej jak Polska sytuacji w Europie, jak również w krajach o ugruntowanej od wielu lat gospodarce rynkowej. LITWA: Litewskie biblioteki akademickie pozyskują znaczną ilość środków pozabudżetowych z grantów międzynarodowych (np. z Unii Europejskiej). Wraz ze swoimi partnerami z Europy korzystały ze środków unijnych już w latach 1995-2001 (zatem zanim Litwa została oficjalnym członkiem UE w maju 2004 r.) w realizacji trzech projektów w programie TEMPUS/PHARE. Dwie litewskie biblioteki akademickie (uniwersytetów w Kłajpedzie i Szawlach) wraz z partnerami z Wielkiej Brytanii i z Danii w latach 1999-2001 uczestniczyły w połączonym europejskim projekcie strukturalnym "Management changes in academic libraries", który uważa się za jeden z najbardziej udanych programów TEMPUS/PHARE. Biblioteka Politechniki w Kownie razem z Instytutem Studiów Pedagogicznych od listopada 2002 r. uczestniczyła w projekcie PERINE (Pedagogical and Education Research Information Network for Europe) będącym częścią 5. Programu Ramowego UE. Pieniądze z programów międzynarodowych pozwoliły na restrukturyzację litewskich bibliotek akademickich i wdrożenie w nich nowoczesnych technologii. Większość bibliotek w latach 2001-2002 korzystało z grantów pochodzących z programu NORDINFO (The NORDINFO Mobility Grant for Baltic Librarians Program). WIELKA BRYTANIA: Biblioteki akademickie w Wielkiej Brytanii pozyskują potrzebne im środki pozabudżetowe z zewnątrz (external funding) bądź wypracowują środki własne (income generation). Środki spoza biblioteki (środki z zewnątrz) są to środki z darów i stanowią najbardziej popularną formę pozabudżetowych źródeł w brytyjskich bibliotekach akademickich. W większości pochodzą one od stowarzyszeń (kół) przyjaciół działających przy bibliotekach (The Friends of the Library), a także z instytucji i stowarzyszeń oraz od osób prywatnych. Idea powstawania stowarzyszeń przyjaciół biblioteki w Wielkiej Brytanii nie jest rzeczą nową. Z zebranych informacji, dostępnych w Internecie, można stwierdzić, że już w 1962 r. na Uniwersytecie w Edynburgu przy bibliotece działało stowarzyszenie przyjaciół (The Friends of Edinburgh University Library)[7]. Głównym celem stowarzyszeń jest pozyskiwanie dla biblioteki potrzebnych jej środków finansowych. Ponadto do zadań tych instytucji należy m.in. zakup lub udział w zakupie rzadkich i cennych książek, manuskryptów; zakup specjalistycznego sprzętu; produkcja i sprzedaż okolicznościowych kart i kalendarzy; wydawanie gazetki (The Bulletin of the Friends). Szczególnie cennym źródłem wpływów dla stowarzyszeń są zapisy spadkowe[8]. Charakterystycznym dla większości stowarzyszeń działających w Wielkiej Brytanii jest pobieranie rocznych lub jednorazowych opłat członkowskich. Ich wysokość jest zróżnicowana dla różnych kategorii członków, np. w Stowarzyszeniu Przyjaciół Biblioteki Uniwersyteckiej w Cambridge (The Friends of Cambridge University Library) minimalna składka roczna dla członków "zwyczajnych" (friend/ member) wynosi 25 funtów, a jednorazowa składka dla członków dożywotnich (life friend/ life membership) - 400 funtów. Wysokość składek dla członków korporacyjnych (corporate membership) ustalana jest indywidualnie przez poszczególne stowarzyszenia. Dotacje na rzecz stowarzyszeń przyjaciół bibliotek można składać za pośrednictwem Internetu. Większość stowarzyszeń na swoich stronach umieszcza formularze członkostwa wraz z numerem konta, na które można wpłacać środki pieniężne. Stowarzyszenia mają charakter charytatywny, zatem ofiarodawcy mogą korzystać z odliczeń podatkowych na subwencje wnoszone na rzecz tych organizacji. Członkostwo w stowarzyszeniu daje szereg korzyści, m.in.
Drugim ważnym źródłem darów dla brytyjskich bibliotek akademickich są różne instytucje niezwiązane bezpośrednio z bibliotekami. Hojnym darczyńcą jest totalizator sportowy (The Heritage Lottery Fund), który korzysta z pieniędzy Loterii Narodowej (The National Lottery). Totalizator sportowy przyznaje subwencje na rzecz szerokiego zakresu projektów (planów) związanych lokalną, regionalną i narodową spuścizną Wielkiej Brytanii. Na przykład w latach 2002-2003 totalizator sportowy przeznaczył 15 000 funtów dla Biblioteki Uniwersyteckiej w Edynburgu, która jest członkiem konsorcjum bibliotek brytyjskich (The Consortium of University Research Libraries - CURL) realizujących projekt "Britain in Print". Projekt ten umożliwił szeroki dostęp (np. z domu, z pracy, z biblioteki) wszystkim zainteresowanym do starodruków, zgromadzonych w 21 bibliotekach brytyjskich, wchodzących w skład konsorcjum i dwóch bibliotek w Szkocji[9]. W tych samych latach Biblioteka Uniwersytecka im. Johna Rylandsa w Manchester na realizowany przez siebie projekt "The Unlocking the Ryland" otrzymała od totalizatora sportowego 8,19 milionów funtów. Środki z grantów instytucji państwowych (dotacje celowe) stanowią kolejne źródło pozyskiwania funduszy dla brytyjskich bibliotek akademickich. Wyróżnić można dwa rodzaje grantów krajowych:
Przykłady wykorzystania środków z poszczególnych grantów przez biblioteki:
W Wielkiej Brytanii znaczące kwoty pochodzą również z grantów międzynarodowych (ze środków unijnych), np. Biblioteka Uniwersytecka im. Johna Rylandsa w Manchester na swój wyżej wspomniany projekt uzyskała z Unii europejskiej 3 miliony funtów. Środki z fundacji pozyskiwane przez biblioteki akademickie są wykorzystywane w celu realizacji określonych projektów. Na przykład:
Wymienione środki z darów, grantów czy fundacji stanowią najczęściej spotykane formy pozyskiwania środków z zewnątrz. Środki wypracowane przez bibliotekę (środki własne):
Przykładowe roczne opłaty wnoszone przez osoby spoza uczelni w Bibliotece Uniwersyteckiej im. Johna Rylandsa w Manchester w roku akademickim 1995/96 to: za korzystanie z czytelni - 15 funtów, z wypożyczalni - 40 funtów. Ostatnio biblioteki brytyjskie obserwują spadek wpływów własnych. Przyczyną zmniejszonych wpływów z ksero i z wypożyczenia międzybibliotecznego jest udostępnianie większości źródeł w postaci elektronicznej. Powiadamianie użytkowników e-mailem o terminach zwrotu bądź przedłużenia książek decyduje o zmniejszeniu wpływów za przetrzymane książki. Przeglądając dostępne źródła, daje się zauważyć, że problem poszukiwania środków pozabudżetowych przez biblioteki akademickie nie dotyczy wszystkich krajów gospodarki rynkowej. W systemach, gdzie budżet bibliotek pokrywa wszystkie ich potrzeby, nie ma potrzeby poszukiwania innych, alternatywnych źródeł finansowania. Tak jest w Danii, gdzie tradycyjnie biblioteki są finansowane przez budżet samorządów, a przyznawane środki w pełni wystarczają na bieżące potrzeby. Usługi oferowane czytelnikom przez każdą jednostkę są wyłącznie bezpłatne. W krajach Ameryki Północnej (Stany Zjednoczone, Kanada) biblioteki akademickie również korzystają ze środków pozabudżetowych. W Stanach Zjednoczonych przekazywanie dotacji umożliwiają stowarzyszenia przyjaciół biblioteki, jak i fundacje biblioteczne. Są to dwie najbardziej popularne formy pozyskiwania środków pozabudżetowych w tym kraju. W Kanadzie znaczna ilość środków pozabudżetowych pochodzi z grantów ministerialnych z:
STANY ZJEDNOCZONE: W Stanach Zjednoczonych stowarzyszenia przyjaciół biblioteki są kierowane przez radę dyrektorów bibliotek, w skład której wchodzi zarówno dyrektor biblioteki głównej, jak i dyrektorzy bibliotek filialnych, znajdujących się na terenie uczelni. Praca na rzecz stowarzyszeń opłacana jest ze środków stowarzyszenia bądź przybiera formę wolontariatu. Dotacje na rzecz stowarzyszeń przekazywane są najczęściej on-line. Fundacje bibliotek działają niezależnie od stowarzyszeń przyjaciół biblioteki. Każda z bibliotek wyznacza minimalne kwoty, jakie należy wpłacać na rzecz fundacji.
Praca na rzecz tego stowarzyszenia ma charakter wolontariatu. Dotacje można przekazywać on-line. Poza stowarzyszeniami działają także fundacje biblioteczne (the library endowments), np. w Bibliotece Uniwersyteckiej w Waszyngtonie oprócz stowarzyszenia przyjaciół biblioteki powstała także fundacja biblioteki (The Friends of the UW Libraries Endowement), zapewniająca ciągły wpływ środków. Dotacje na rzecz tej fundacji użytkownicy mogą przekazywać: on-line, wysyłając czek, dzwoniąc na bezpłatny numer w celu dokonania przelewu z kart kredytowej lub w innej opcji uzgodnionej indywidualnie. We wszystkich tych przypadkach już wpłata w wysokości 50 $ umożliwia członkostwo w stowarzyszeniu. Kwota 100 $ i więcej pozwala osobom spoza uczelni na otrzymanie karty bibliotecznej upoważniającej do korzystania zarówno z zasobów biblioteki głównej, jak i z ponad 20 bibliotek filialnych znajdujących się na terenie campusu[10]. W Bibliotece Uniwersyteckiej w Albany w Stanie Nowy York minimalna dotacja na rzecz fundacji biblioteki w wysokości 10 tys. $ umożliwia powołanie funduszu imiennego darczyńcy. Wszystkie zakupy książek z tego funduszu są identyfikowane poprzez umieszczenie specjalnego anonsu (a special bookplate) na wewnętrznej stronie okładki każdej z książek. W Bibliotece Uniwersyteckiej w Bellingham (Western Washington University Foundation - Wilson Library) dar na rzecz fundacji bibliotecznej w wysokości 20 tys. $ i większy daje darczyńcy prawo określenia przeznaczenia daru. Może on np. zażyczyć sobie nazwania swoim imieniem (lub imieniem osoby szczególnie mu bliskiej) określonego pomieszczenia w bibliotece. KANADA: Przykłady wykorzystania przez biblioteki akademickie środków pozabudżetowych:
Podsumowanie - próba porównaniaPowyższy, krótki przegląd pokazuje, że problem poszukiwania środków pozabudżetowych przez biblioteki akademickie wygląda różnie w poszczególnych krajach gospodarki wolnorynkowej i jest zależny od systemu, w jakim funkcjonują tam biblioteki. Polskie biblioteki akademickie, podobnie jak i biblioteki litewskie w pierwszych latach funkcjonowania w tych krajach gospodarki wolnorynkowej w znaczącym stopniu wykorzystywały środki pochodzące z fundacji, głównie międzynarodowych. Obecnie oba te kraje bardzo liczą na środki z Unii Europejskiej. Środki te przekazywane w formie grantów międzynarodowych z tytułu uczestnictwa w programach wspólnotowych stanowią bardzo istotny czynnik rozwoju bibliotek w tych krajach. Nie ma w Polsce typowej dla krajów anglosaskich tradycji stowarzyszeń przyjaciół bibliotek akademickich czy fundacji bibliotecznych, dostarczających swoim jednostkom dość znacznych wpływów. Praktyka dotacji celowych, takich jak darowizny brytyjskiego totalizatora sportowego dla bibliotek akademickich, również nie występuje w przypadku naszych bibliotek. Biblioteki szukają i coraz częściej przyjmują darowizny od różnych instytucji, jednak skala ich jest nieporównywalnie mniejsza w porównaniu np. z Wielką Brytanią czy Kanadą. Choć w Polsce, jak i w innych krajach gospodarki wolnorynkowej, mniejsze znaczenie mają środki pozyskiwane z płatnych usług biblioteki, warto o nich nie zapominać. Pomimo różnic zarówno w polskim, jak i innych systemach bibliotecznych (z wyjątkiem systemu duńskiego) zagadnienie pozyskiwania środków pozabudżetowych wydaje się być ważne i nietracące na znaczeniu. Uwagi końcowePewne rozwiązania typowe i powszechne w krajach anglosaskich, takie jak dostarczające regularnych wpływów stowarzyszenia przyjaciół biblioteki, fundacje biblioteczne czy bezpośrednie dotacje i dary przekazywanych on-line, wydają się niemożliwe do wprowadzenia od razu. Warto jednak dostrzegać i wykorzystywać możliwości stwarzane przez zmieniającą się sytuację prawną na gruncie lokalnym. Przykładem może być wprowadzony od 1 stycznia 2004 r. w Polsce zapis umożliwiający przekazanie części należnego podatku dochodowego od osób fizycznych[11] na rzecz organizacji pożytku publicznego[12] do wysokości odpowiadającej 1% należnego podatku. Jeśli udałoby się powołać przy bibliotece np. stowarzyszenie przyjaciół czy fundację, uzyskać status instytucji pożytku publicznego i zachęcić osoby ze środowiska do przekazania części podatku na rzecz tych organizacji, wówczas można znaleźć znaczące źródło wpływu środków pozabudżetowych. Biblioteki akademickie powinny informować się o sprawdzonych sposobach w pozyskiwaniu źródeł pozabudżetowych gdyż, jak pisze Artur Jazdon, ważniejsze lub co najmniej równie ważne jest to, byśmy wyrobili w sobie nawyk stałego szukania tych środków i informowali się wzajemnie o nowych możliwościach[13]. Przypisy:[1] m.in. JAZDON, A. Finansowanie bibliotek uczelnianych. In Forum Akademickie [on-line]. 2000, nr 10 [dostęp 17 marca 2005]. [s. 3-4]. Dostępny w World Wide Web: http://www.forumakad.pl/archiwum/2000/10/artykuly/13.html; JAZDON, A. Problemy finansowania bibliotek uniwersyteckich. [Konferencja]. Problemy finansowania bibliotek uniwersyteckich na przełomie wieków [on-line]. Olsztyn - Lidzbark Warmiński, 28-29 maja 2001 r. [dostęp 17 marca 2005]. [s. 3-4]. Dostępny w World Wide Web: http://ebib.oss.wroc.pl/matkonf/bguwm/jazdon.html. [2] Więcej informacji patrz rozdział: Sponsoring i fundraising w bibliotekach. In Vademecum bibliotekarza: praktyczne i aktualne informacje dla bibliotekarzy. BILIŃSKI, L. (red.). Warszawa: Verlag Dashöfer, 2005. [3] ETMANOWICZ, A., SANETA-SZELIGA, J. Kultura w programach i funduszach Unii Europejskiej [on-line]. Warszawa: Ministerstwo Kultury, 2003 [dostęp 17 marca 2005]. Dostępny w World Wide Web: http://www.mk.gov.pl/pkk/doc/kulturawpr.pdf. [4] TZZ: Więcej pieniędzy na polską kulturę. In Życie [on-line]. [dostęp 20 września 2004]. Dostępny w World Wide Web: http://www.zycie.com.pl/kultura.php?id_tekst=38831. [5] Patrz przypis 5. [6] Narodowa Strategia Rozwoju Kultury na lata 2004-2013. Program operacyjny "Promesa Ministra Kultury" [on-line]. [dostęp 17 marca 2005] Dostępny w World Wide Web: http://www.mk.gov.pl/website/index.jsp?catId=318. [7] Niestety, na podstawie informacji dostępnych w Internecie nie udało mi się ustalić, czy jest to najstarsze stowarzyszenie przyjaciół biblioteki działające w Wielkiej Brytanii. [8] Np. Elizabeth Collard zapisała Kołu Przyjaciół Biblioteki Uniwersyteckiej w Carleton (The Circle of Friends Carleton University Library) kwotę w wysokości 10 000 $. [9] Na całość projektu "Britain in Print" The Heritage Lottery Fund przeznaczył z pewnością znacznie większą kwotę. Nie udało się jednak znaleźć jej wartości w źródłach internetowych. [10] Osoby spoza uczelni w Stanach Zjednoczonych w normalnym trybie nie mogą mieć dostępu do zasobów bibliotek akademickich, gdyż te biblioteki nie pełnią funkcji biblioteki publicznej i dostępne są tylko dla społeczności akademickiej uczelni. Osoby z zewnątrz, chcąc skorzystać z zasobów bibliotecznych, muszą zatem wnosić proponowane prze biblioteki kwoty pieniężne. [11] Art. 27d Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.). [12] Ustawa z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (Dz.U. nr 96, poz. 837). [13] JAZDON, A. Finansowanie bibliotek uczelnianych, [s. 3]. Bibliografia
|
| |||