EBIB 6/1999 (6) - E. Petrović : Bazy danych rozpowszechniane w sieci w Bibliotece Uniwersyteckiej w Warszawie - trzy lata rozwoju (1996-1998)
ebib 
Nr 6/1999 (6), Bazy biblioteczne. Artykuł
 poprzedni artykuł następny artykuł   

 


Elżbieta Petrović
Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie,
Oddział Informacji Naukowej i Dydaktyki

Bazy danych rozpowszechniane w sieci w Bibliotece Uniwersyteckiej w Warszawie - trzy lata rozwoju (1996-1998)




W zakresie wykorzystania baz danych na CD-ROM Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie ma już ośmioletnie doświadczenie[1]. Od czasu, gdy w 1990 roku w Bibliotece pojawiła się pierwsza baza[2] zaszły ogromne zmiany, zarówno jakościowe, jak i ilościowe. W 1998 roku liczba oferowanych użytkownikom baz wzrosła do 68[3]. Nie byłoby to możliwe, gdyby nie instalacja systemu, umożliwiającego udostępnianie baz w sieci, co radykalnie zmieniło sposób ich prezentacji i wpłynęło na upowszechnienie tej usługi.

Krok ten był naturalnym etapem rozwoju, wypływał jednocześnie z potrzeby chwili. Zmiana technologiczna w zakresie udostępniania baz w naszej Bibliotece stała się w pewnym momencie nieodzowna. Nie wystarczały już pojedyncze stanowiska komputerowe, by sprostać potrzebom, jakich wymagały duże bazy (wzrost liczby dysków CD-ROM w poszczególnych bazach do kilku lub nawet kilkunastu). Zwiększona oferta baz polskich, wpływających do Biblioteki (elektroniczne wersje przesyłane protokołem ftp)[4] stwarzała dodatkowe problemy z ich udostępnianiem.

W czerwcu 1996 roku dzięki zasiłkowi z Fundacji Mellona[5] Biblioteka Uniwersytecka zakupiła system do upowszechniania baz w sieci o nazwie InfoWare CD/HD brytyjskiej firmy Info Technology Supply Ltd. Wybór systemu poprzedzony został rozpoznaniem na rynku również innych ofert. Przed zakupem zapoznano się z tym systemem w ośrodkach, które go wcześniej wprowadziły, a mianowicie w Bibliotece Głównej Uniwersytetu im. M. Kopernika w Toruniu oraz w bibliotekach śląskich, korzystających ze wspólnej instalacji (Biblioteki Główne Uniwersytetu Śląskiego i Akademii Ekonomicznej w Katowicach oraz Uniwersytetu Opolskiego), zaprezentowanej środowisku bibliotekarskiemu podczas międzynarodowej konferencji w Katowicach[6].

System InfoWare CD/HD umożliwia przeładowanie dowolnej bazy na CD-ROM (również multimedialnej) na szybki twardy dysk poprzez przepisanie jej zawartości do jednego pliku kontenerowego na twardym dysku. Plik kontenerowy może być upowszechniany w sieci z wykorzystaniem protokołów TCP/IP, IPX lub NetBios. Stacje robocze mapują plik kontenerowy w sieci jako wirtualny dysk CD-ROM i mają do niego dostęp poprzez program Microsoft Extension oraz wykorzystując oprogramowanie wyszukiwawacze danego producenta. System umożliwia podłączenie 56 twardych dysków. Każdy z nich o pojemności 9 GB przechowuje co najmniej 13 pełnych plików kontenerowych CD-ROM. Podstawowa konfiguracja zawiera 1 dysk twardy 9 GB i 2 napędy CD-ROM. Można ją rozszerzać poprzez instalację kolejnych twardych dysków, co z kolei pozwala na przegranie następnych baz (maksymalnie do 600 dysków CD-ROM). System może obsłużyć do 100 użytkowników równocześnie z jednej bazy[7].

System działa na platformie klient - serwer, co oznacza, że każdy użytkownik (klient) musi na swoim komputerze zainstalować odpowiednie oprogramowanie, by móc korzystać z oferowanych w systemie baz. Jest to oprogramowanie firmy R+R Messtechnik und Handel GmbH z Grazu o nazwie UltraNet. Grupy lub indywidualni użytkownicy mogą następnie otrzymać prawo dostępu do konkretnych baz danych. Umożliwia to zróżnicowany "widok" na zasób baz dla poszczególnych użytkowników (lub/i dla poszczególnych stacji roboczych) w zależności od warunków licencji baz danych[8].

Podstawowa konfiguracja zakupiona przez Bibliotekę Uniwersytecką obejmowała sprzęt: 2 procesory Pentium 133, 128 Mb RAM, 2 dyski twarde 9 GB SCSI, 2 czytniki CD- ROM 6x SCSI, 1 napęd FDD 3,5", monitor 17" Sony Black Trinitron, 32 bit karta sieciowa (EISA) i oprogramowanie: system operacyjny Windows NT 3.51 serwer i UltraNet serwer ver.2.09. Od momentu instalacji systemu w sierpniu 1996 roku w Gmachu Głównym BUW, rozszerzaliśmy stopniowo możliwości łatwiejszego i bezpłatnego do niego dostępu dla użytkownika w różnych miejscach w Bibliotece i poza nią. I tak we wrześniu powstały dwa stanowiska w czytelniach w Gmachu Głównym, a w październiku - kolejne dwa w pozostałych gmachach Biblioteki[9].

W 1996 roku w systemie udostępniono 17 baz danych[10] (w tym dwie polskie: Przewodnik Bibliograficzny 1986-1994 i tekstową bazę Teki Dworzaczka) oraz 6 baz testowych, ofiarowanych przez firmę ITS, a także 9 baz z serwera firmy Lange & Springer w technologii ERL (Electronic Reference Library), które już w połowie roku BUW uzyskała do bezpłatnego (przez 2 lata) korzystania. Dla zobrazowania, jaką "rewolucję" w upowszechnianiu baz danych wprowadziła instalacja systemu przytoczę kilka liczb. W I półroczu z 15 baz danych udostępnianych na pojedynczych stanowiskach w Oddziale Informacji Naukowej i Dydaktyki skorzystało 66 osób. W okresie od września do grudnia tego roku liczba wejść do wszystkich baz danych na CD-ROM w sieci wyniosła 4151 razy ( w tym użytkownicy w czytelniach i katalogu - 1640 razy). Największym powodzeniem cieszyły się bazy: CDMARC Bibliographic (opisy bibliograficzne publikacji, znajdujących się w Bibliotece Kongresu) - w BUW od listopada 1996 roku, Przewodnik Bibliograficzny oraz ISSN Compact (w 1996 roku dostępna tylko dla bibliotekarzy).

Wzrost wykorzystania można też zaobserwować w przypadku innych baz, udostępnianych w BUW już od kilku lat na pojedynczych stanowiskach, np. dziedzinowych baz bibliograficznych PsycLIT, ERIC i Sociofile - ogółem 312 wejść tylko w IV kwartale 1996 roku wobec 130 osób, które skorzystały z tych baz w ciągu 1994 roku.

W 1997 roku rozpoczęliśmy reklamę baz danych w sieci: kolorowe plansze w Bibliotece i na terenie kampusu uniwersyteckiego, ulotki informacyjne, propagowanie baz w ramach przysposobienia bibliotecznego dla studentów oraz uzupełnianie, wykonywanych tradycyjnie zestawień bibliograficznych o informację o różnych bazach danych, w zależności od tematyki, której dotyczyły kwerendy.

Zakup systemu stał się szansą rozwoju nie tylko dla Biblioteki Uniwersyteckiej, ale również dla bibliotek wydziałowych, którym udostępniliśmy zasoby wszystkich naszych baz. Niewątpliwą bowiem zaletą systemu jest możliwość korzystania przez użytkownika z baz na dowolnym komputerze, podłączonym do Internetu (konieczne stałe łącze), na którym zostanie zainstalowane oprogramowanie UltraNet.

W ramach akcji reklamowej, jeszcze w 1996 roku, pracownicy Biblioteki zorganizowali pokaz baz danych w sieci dla kolegów z bibliotek wydziałowych. Stopniowo system zdobywał nowych zwolenników i użytkowników spośród tego grona. W 1997 roku już 8 bibliotek wydziałowych[11] rozpoczęło korzystanie z naszych baz; na początku trochę nieśmiało (ogólna liczba wejść do 25 baz w tych bibliotekach w 1997 roku wyniosła 450).

W tym czasie oferta baz w sieci wzrosła z 19 tytułów w I kwartale do 46 w grudniu 1997 roku. Możliwe to było dzięki powiększeniu pamięci serwera poprzez instalację w sierpniu tego roku dodatkowych 2 dysków twardych 9 GB SCSI (Micropolis). Liczba wejść do baz wyniosła w tym roku 15 866 (w tym użytkownicy na 5 stanowiskach w BUW - 4332 wejścia). Najczęściej otwieranymi bazami były, podobnie jak w roku poprzednim, CDMARC Bibliographic, ISSN Compact i Przewodnik Bibliograficzny.

Instalacja systemu InfoWare CD/HD stworzyła nowe warunki, sprzyjające rozwojowi usługi, świadczonej dotąd użytkownikom BUW w dość ograniczonym zakresie. Moduł Menadżer Użytkowników Windows NT umożliwił specyfikację użytkowników, ich podział na grupy (czytelnicy BUW, pracownicy BUW, użytkownicy z bibliotek wydziałowych) oraz określenie ich praw dostępu do baz (np. niektóre bazy warsztatowe nie zostały udostępnione czytelnikom[12] ).

System zapewnia kontrolę użytkownika. Jedną z jej form jest stały podgląd na ekranie wszystkich zalogowanych użytkowników z informacją o aktualnie używanych przez nich bazach (włącznie z możliwością odłączenia jakiegokolwiek użytkownika przez operatora), inną - rejestrowanie wszystkich akcji użytkownika. Dla potrzeb, nie tylko statystycznych, dużą wartość przedstawiają raporty aktywności użytkowników, które mogą być sporządzane w różnych przedziałach czasowych, dla poszczególnych grup użytkowników i poszczególnych baz w postaci diagramów, tabel czy wykresów, ilustrujących wiele aspektów użytkowania systemu.

Analiza otrzymanych raportów pozwala na poznanie preferencji użytkowników, choć trzeba zdawać sobie sprawę z kryjących się tu pułapek. Duża liczba wejść do baz zanotowana w systemie nie zawsze jest jednoznaczna z ich intensywnym wykorzystaniem (np. przypadkowe wejścia). Stąd też równie ważny jest czas wykorzystania baz. I tutaj trzeba brać poprawkę ze względu na fakt, że nie każdy użytkownik kończąc wyszukiwanie zamyka bazę. Dokładna analiza wymagałaby zbadania kolejnych akcji użytkownika na podstawie ścisłej ich obserwacji w określonym czasie.

System umożliwia także kontrolę sieciowej licencji baz danych przez ograniczenie liczby jednoczesnych użytkowników danej bazy.

System menu oprogramowania UltraNet pozwala na centralną kontrolę i zarządzanie poszczególnymi menu baz danych oraz stacji roboczych klienta. Menu klienta są generowane automatycznie z serwera i żadne konfigurowanie nie jest wymagane na komputerze klienta. Hierarchiczne menu prezentowane na ekranach komputerów pozwala na wybór konkretnej bazy do przeszukiwania. Wraz ze wzrostem liczby baz zmieniała się też struktura menu. W 1998 roku wyglądała następująco[13] : Bazy Biblioteki Kongresu, Bazy dziedzinowe (Bibliotekoznawstwo i informacja naukowa, Historia, Językoznawstwo i literaturoznawstwo, Nauki matematyczno-przyrodnicze, Prawo, Psychologia, Socjologia, Sztuka), Bazy informatorowe, Bibliografia narodowa polska, Bibliografie czasopism o zasięgu międzynarodowym, Bibliografie narodowe obce, Katalogi centralne, Katalogi wydawnicze. Nowości prezentowane są w katalogu Bazy testowe aż do momentu ich zakupu, następnie przenoszone do właściwego katalogu lub też ...usuwane, jeśli, z różnych powodów, nie chcemy (lub nie możemy) ich nabyć. Podobnie rzecz się ma z bazami, których wybór dopiero w praktyce okazywał się nietrafny (znikome wykorzystanie lub też baza o małej wartości, czasem wręcz bałamutnej).

Zmiany w ofercie baz uwzględniane są w wydawanej co miesiąc ulotce informacyjnej, dostępnej w Bibliotece oraz na naszej stronie WWW http://www.buw.uw.edu.pl.

W 1998 roku można obserwować kolejne fakty, świadczące o rozwoju sieciowego upowszechniania baz w systemie biblioteczno-informacyjnym Uniwersytetu Warszawskiego. Na stronie WWW Biblioteki pojawiła się oferta skierowana do całego środowiska Uniwersytetu Warszawskiego, zawierająca informacje o naszych bazach wraz z instrukcją bezpośredniej instalacji oprogramowania UltraNet na komputerze użytkownika http://www.buw.uw.edu.pl/ultrains/instal.htm. Wzrosły liczby: udostępnianych baz do 61 (bez testowych) oraz do siedmiu - stanowisk komputerowych z dostępem do nich w czytelniach i pomieszczeniach komputerowych. BUW. O 100 % wzrosło zainteresowanie bazami, zarówno w BUW, jak i poza nią; ogółem zrealizowano 31 818 wejść, w tym na czytelników BUW przypadły 8 262 wejścia. Do grona ośmiu bibliotek wydziałowych, korzystających z systemu dołączyły trzy nowe[14] . W bibliotekach tych zrealizowano 3 993 wejścia do 45 baz. Kolejny rekord wykorzystania pobiła baza CDMARC Bibliographic, i to zarówno w liczbie wejść ze stanowisk czytelniczych w BUW (732 ex aequo z Przewodnikiem Bibliograficznym, i nieznacznie mniej niż Bibliografia Zawartości Czasopism - 786), jak i stanowisk bibliotekarskich w BUW - 2723 oraz w bibliotekach wydziałowych - 2366[15] . Wśród czytelników dużym powodzeniem cieszyły się także polskie bazy tekstowe: prawnicza LEX (728 wejść) i historyczno-genealogiczna Teki Dworzaczka (232 wejścia). Baza LEX pobiła również czytelniczy rekord pod względem czasu wykorzystania - 295 godzin. Z zagranicznych baz bibliograficznych wysoko uplasowała się BNB - British National Bibliography (509 wejść od kwietnia 1998 roku). Bibliotekarze w BUW i bibliotekach wydziałowych[16] wykorzystywali intensywnie bazę Biblioteki Kongresu - CDMARC Names, ISSN Compact oraz bazę Rossijskaja Bibliografija.

Przytoczone wyżej statystyki wykorzystania baz w sieci na przestrzeni tylko dwu lat jednoznacznie potwierdzają słuszność decyzji o zakupie systemu. Mimo skoku widocznego w ogólnej liczbie otwieranych sesji wyszukiwawczych wciąż jeszcze stan wykorzystania baz i systemu nie jest w zupełności zadowalający. Po pierwsze - zbyt mało wykorzystane są niektóre rodzaje baz. Po drugie - sprawa zwiększenia efektywności użytkowania baz w bibliotekach wydziałowych wymaga jeszcze wielu działań.

Z krótkiego rankingu baz wysnuć można kilka wniosków, np. o tym, że czytelnicy najczęściej poszukują informacji bibliograficznych z baz narodowych, polskich i zagranicznych, rejestrujących całość piśmiennictwa, rzadziej natomiast sięgają po bazy z określonych dziedzin nauki (wyjątkiem jest tu baza LEX, której niezwykłą popularność można by tłumaczyć potrzebami utylitarnymi różnych grup użytkowników, a nie tylko naukowymi studentów prawa). Pierwszeństwo zatem należałoby dać takim bazom, które potrafią sprostać wymaganiom jak największej liczby użykowników. Z drugiej strony - nie można pomijać wartościowych baz dziedzinowych, których głównymi odbiorcami będą wyspecjalizowane grupy. Tu zaś rodzi się pytanie: jak zwiększyć grono osób korzystających z takich baz?

Z pobieżnych obserwacji w BUW[17] wynika, że użytkownikami naszych baz są w większości młodzi ludzie, najprawdopodobniej studiujący na kierunkach humanistyczno- społecznych Uniwersytetu Warszawskiego, oni bowiem stanowią najliczniejszą, wg oficjalnych danych, grupę korzystających z usług naszej Biblioteki. Nie jest to grupa jednolita. Jej potrzeby są tak samo zróżnicowane, jak i wymagania, wynikające z procesu dydaktycznego na poszczególnych kierunkach studiów. Nawet najsprawniejsza akcja promocyjna Biblioteki Głównej nie wystarczy, by zainteresować tę rzeszę studentów nowymi nośnikami informacji. Widać tu ogromną rolę, jaką w upowszechnianiu baz mogą odegrać jednostki uczelniane instytuty i katedry, a w nich - kadra naukowo-dydaktyczna i środowisko bibliotekarzy wydziałowych. Bez ich dobrej woli wspóldziałania na tym polu z Biblioteką Główną, rezultaty będą wciąż skromne, a środki finansowe w skali uczelni nawet marnotrawione (na przykład w przypadku lokalnych instalacji tych samych baz w różnych jednostkach).

Innym problemem, zarysowującym się na polu rozpowszechniania baz jest kwestia ich odbioru przez użytkownika. Wciąż jeszcze wśród oprogramowań baz istnieje wielkie zróżnicowanie, i nie chodzi tylko o to, że część z nich nadal posiada tylko wersję DOS. Wersje Windows są w większości przypadków zbudowane przejrzyście, ale nieraz, poprzez nadmiernie rozbudowane funkcje, stają się wręcz nieczytelne, choć nie zawsze zniechęca to użytkowników (przykład Tek Dworzaczka). Zwykle każdy producent baz ma własne oprogramowanie, stąd też, ze względu na wygodę czytelnika oraz, oczywiście w miarę swych potrzeb, warto posiadać pakiet baz tego samego producenta. Pozwala to jednocześnie sprawniej popularyzować bazy, choćby przez opracowanie kilku, zamiast kilkunastu instrukcji wyszukiwania lub prowadzenie szkoleń w określonych rodzajach oprogramowań. Dzięki temu zarówno cały system, jak i poszczególne bazy użytkownik może odbierać jako narzędzia pracy mu przyjazne ("user friendly").

Należy jeszcze wspomnieć, że w BUW część baz (w 1998 roku - 7 tytułów[18]), udostępnianych jest lokalnie na pojedynczym stanowisku komputerowym w Czytelni Bibliograficzno-Bibliologicznej. Utrzymanie takiego stanowiska jest dogodne z kilku przyczyn. Znajduje się tu miejsce dla tych baz, które nie mogą być zainstalowane w sieci ze względu na ograniczenia techniczne lub licencyjne. Jest to również odpowiednia lokalizacja dla baz mało wykorzystywanych. Wreszcie dysk lokalnego komputera stanowić może ewentualną rezerwę dla instalacji tych baz, dla których czasowo brak wolnego miejsca na dysku serwera.

Na zakończenie warto jeszcze wskazać inne możliwości bezpłatnego korzystania w Bibliotece z baz danych, udostępnianych w Internecie, tym razem dzięki zapoczątkowanej w 1997 roku, wspólnej akcji Polskiej Fundacji Upowszechniania Nauki i Interdyscyplinarnego Centrum Modelowania Uniwersytetu Warszawskiego. Fundacja sfinansowała w części zakup licencji na udostępnianie pakietu baz w latach 1998-1999 przez kilka ośrodków naukowych i akademickich w Polsce (w tym i Uniwersytetu Warszawskiego), a ICM UW umożliwił to technicznie ze swego serwera. Są to bazy biomedyczne (MEDLINE, CancerLIT i Core Biomedical Collection), baza INSPEC (nauki fizyko-techniczne) i baza cytowań naukowych Science Citation Index Expanded[19].

Przyszłość w Bibliotece Uniwersyteckiej omawianej usługi zależeć będzie w dużej mierze od sytuacji, jaka ukształtuje się w jej nowym gmachu[20]20. Rozwój technologii informatycznych, nowe możliwości sprzętowe i lokalowe spowodują kolejne zmiany (np. zwiększenie liczby stanowisk komputerowych, instalacje baz multimedialnych i zapewne pełnotekstowych, organizacja permanentnych szkoleń użytkowników). Prowadzenie monitoringu i analiza uzyskanych wyników będą miały niebagatelne znaczenie w polityce gromadzenia baz, choć zapewne dalej będą ścierały się różne koncepcje na ten temat: jedna, głosząca, że kanon baz, np. bibliografii narodowych, powinien być w Bibliotece utrzymany, nawet w przypadku małego ich użytkowania, druga - że bazy o znikomym wykorzystaniu należy zastępować innymi.

Powstaną warunki ku temu, by urzeczywistnić wreszcie dawny pomysł[21] regularnie odbywanych szkoleń - grupowych sesji ćwiczeniowych, prowadzonych na kilku poziomach, w zależności od stopnia przygotowania użytkowników i w różnym zakresie, związanym z ich zainteresowaniami. Tym bardziej będzie to nieodzowne, gdy w Bibliotece nastąpi zwiększenie liczby stanowisk komputerowych z dostępem do baz i do Internetu, a w dalszej konsekwencji napływ użytkowników. Regularnym programem szkoleń trzeba będzie objąć również pracowników Biblioteki, którzy w warunkach szerokiego wolnego dostępu do zbiorów będą musieli lepiej poznawać zasób elektronicznych źródeł informacji. Rozproszenie użytkowników na dużej przestrzeni spowoduje bowiem, że większa niż dotąd liczba pracowników będzie miała bezpośredni kontakt z czytelnikami, oczekującymi od nich pomocy. Trud organizacji takich szkoleń przyniesie wymierne efekty nie tylko dla indywidualnych użytkowników (nauka efektywnego wyszukiwania), ale także dla Biblioteki, uwalniając jej personel od ciągłego powtarzania podstawowych informacji każdemu użytkownikowi z osobna. W tym zakresie przydatna byłaby bardzo wymiana doświadczeń z innymi bibliotekami, użytkującymi bazy danych w systemach sieciowego ich rozpowszechniania.



Przypisy

[1] Autorka nawiązuje do swego pierwszego artykułu o bazach danych w BUW ( Bazy danych na CD-ROM w Bibliotece Uniwersyteckiej w Warszawie. Z doświadczeń pracownika informacji. "Bibliotekarz" 1996 nr 6 s.10-13)

[2] ESTC (The Eighteenth Century Short Title Catalogue) w wyspecjalizowanej agendzie Biblioteki - Zespole ds. Informacji o Dawnej Książce Angielskiej w Zbiorach Polskich (obecnie Pracownia Informacji o Dawnej Książce Angielskiej w Zbiorach Polskich), która współpracuje z British Library w budowaniu tej bazy jako koordynator krajowy.

[3] W tym lokalnie na pojedynczych stanowiskach udostępniano 7 baz (zob. przypis 18).

[4] Bazy Biblioteki Narodowej: Przewodnik Bibliograficzny 1982-, Bibliografia Zawartości Czasopism 1996-, Bibliografaia Wydawnictw Ciągłych Nowych, Zawieszonych i Zmieniających Tytuł 1985-.

[5] Warto przy tej okazji wspomnieć, że również zintegrowany system komputerowy VTLS jest od 1993 roku wdrażany w BUW dzięki pieniężnemu wsparciu tej fundacji.

[6] Konferencja Biblioteka elektroniczna dzisiaj. nowoczesne serwisy i bazy danych w bibliotekach akademickich. Katowice 20.03.1996 r.

[7] InfoWare CD/HD. System sieciowego upowszechniania CD-ROMów. Harrow: Info Technology Supply Limited, 1996 [ materiały reklamowe ITS PL].

[8] Tamże.

[9] Pałac Tyszkiewiczów-Potockich (Czytelnia Gabinetu Starych Druków) i Gmach przy małym dziedzińcu (Czytelnia Czasopism Bieżących i Mikroform).

[10] Z tego pięć nowych tytułów zakupiono głównie dla potrzeb warsztatowych w zakresie opracowania alfabetycznego i rzeczowego zbiorów (budowa kartotek haseł wzorcowych w systemie VTLS).

[11] Położone w różnych punktach miasta biblioteki: Instytutu Anglistyki, Nauczycielskiego Kolegium Języka Angielskiego, Ośrodka Studiów Brytyjskich, Instytutu Fizyki Teoretycznej, Instytutu Historycznego, Wydziału Matematyki, Informatyki i Mechaniki, Instytutu Orientalistycznego oraz Wydziału Psychologii.

[12] Bazy niezbędne w procesie opracowania alfabetycznego i rzeczowego zbiorów dla potrzeb kartotek haseł wzorcowych w systemie VTLS: Les Notices d’ Autorite de BN-Opale sur CD-ROM i Répertoire de vedettes-matiere (RVM).

[13] Nazwy katalogów i (w nawiasie) podkatalogów, w których zostały ulokowane poszczególne bazy.

[14] Biblioteki: Wydziału Prawa i Administracji, Nauk Ekonomicznych i Szkoły Języków Obcych.

[15] Z tego ok. 80 % wejść zostało wykonanych w trzech bibliotekach anglistycznych (zob. przypis 11).

[16] Wzrost wykorzystania baz w bibliotekach wydziałowych jest w dużej mierze związany z faktem, że tamtejsi bibliotekarze coraz aktywniej uczestniczą w opracowaniu książek w systemie VTLS.

[17] Brak dotychczas badań, dotyczących użytkowników naszych baz.

[18] M.in. Encyclopaedia Britannica, Peterson`s GRADLINE (informacja o studiach w USA i Kanadzie), Random House Unabridged Dictionary.

[19] Więcej informacji na ten temat znaleźć można na stronie WWW Biblioteki oraz pod adresami: http://mite.icm.edu.pl/ovidweb/ oraz http://zatoka.icm.edu.pl/sci/.

[20] Przeprowadzka do nowego gmachu na Powiślu planowana jest na drugą połowę 1999 roku.

[21] Zob. E.Petrović, op. cit.




Pierwotny adres: http://www.oss.wroc.pl/biuletyn/ebib06/bazy_buw.html
Adres w archiwum: ebib.oss.wroc.pl/arc/e006-06.html

 Początek strony



Bazy danych rozpowszechniane w sieci w Bibliotece Uniwersyteckiej w Warszawie - trzy lata rozwoju (1996-1998) / Elżbieta Petrović // W: Biuletyn EBIB [Dokument elektroniczny] / red. Bożena Bednarek-Michalska - Nr 6/1999 (6) październik. - Czasopismo elektroniczne. - [Warszawa] : Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich. KWE, 2001. - Tryb dostępu: http://www.ebib.pl/2001/6/petrovic.php. - Tyt. z pierwszego ekranu. - ISSN 1507-7187