EBIB 
Nr 5/2004 (56), Public relations w bibliotekach. Komunikat
  Poprzedni artykuł Następny artykuł   

 


Jacek Czarnik
Biblioteka Powiatowa w Wałbrzychu
Galeria Książki

Runy i Wikingowie


Podobno runy są dziś bardzo"trendy"! Jednak zdaje się, że głównie z powodu przypisywanym im właściwościom magicznym i z racji wykorzystywania ich przez różnego autoramentu wróżbitów. Wystawa w Galerii Książki stara się pokazać - na miarę własnych możliwości - to zjawisko wieloaspektowo, ale akcenty rozłożone są tak, by nie zostawić wątpliwości, że runy były po prostu rodzajem pisma, wokół którego z czasem narosło wiele legend i bałamutnych interpretacji. Wyeksponowano książki szwedzkie i polskie oraz interesujące barwne fotografie kamieni runicznych z inskrypcjami (niektóre z nich są objaśniane na wystawie).

Fot. 1. Kamień z Rök w Őstergölandii z inskrypcją runiczną najdłuższą z odnalezionych.

Książki wypożyczono z Oddziału Wrocławskiego Towarzystwa Polsko-Szwedzkiego. Znalazły się wśród nich obszerne monografie poświęcone wikingom, wśród których zwłaszcza szwedzkie imponują pietyzmem opracowania oraz edytorską starannością i smakiem. Obok nich są inspirowane historią wikingów publikacje literackie, prace naukowe (m.in. polskiego archeologa doc. dr. Władysława Daczki z Uniwersytetu w Uppsali), książki popularnonaukowe, także dla dzieci.

Organizatorzy wystawy zadbali o to, by wprowadzić w temat "runów" tych widzów, którzy zupełnie nie znają tego zjawiska,. Umieszczono na wystawie plansze, które ukazują poszczególne znaki tzw. "młodszego futharku", czyli zestawu runów używanego przez wikingów (słowo "futhark" oznaczające runiczny alfabet zostało utworzone z pierwszych sześciu znaków odpowiadających właśnie dźwiękom: "f", "u", "th", "a", "r", "k", podobnie jak słowo "alfabet" utworzono z pierwszych liter alfabetu greckiego: "alfa", "beta"). Pokazano jednak nie tylko, jak wyglądały runy, ale także - zgodnie z ustaleniami naukowymi - jak się nazywały, jak należało je odczytywać, jakie znaczenie słownikowe miały nazwy znaków. Nie unikano zaprezentowania także wróżbiarskich interpretacji runów, doradzając jednak w tym wypadku oglądanie z przymrużeniem oka. Dystans potrzebny jest zwłaszcza wtedy, gdy wydawcy, którzy próbują zarobić na "trendach", zachęcają w swych książkach do uprawiania "gimnastyki runicznej"(!) - ułożenie ciała w kształcie konkretnego runu ma, według nich, moc energetyzującą i uzdrawiającą.

Wystawa będzie czynna do 10 czerwca 2004 roku.

UWAGA!
Informujemy, że od 1 maja skrócone zostaną godziny udostępniania wystaw w Galerii Książki. Do końca kwietnia wystawy będzie można jeszcze oglądać w godzinach od 10.00 do 18.00 (w soboty od 10.00 do 15.00). Od maja Galeria Książki będzie czynna od poniedziałku do piątku w godzinach 10.00-16.00 a w soboty od 10.00 do 15.00.

Grupy zorganizowane mogą być oprowadzone po uprzednim umówieniu terminu spotkania (tel. 664 96 22, wew. 121 lub e-mail: sowy@atlanty.walbrzych.pl). Informacje o Galerii Książki w Internecie: http://www.atlanty.walbrzych.pl/gk.

 Początek strony



Runy i Wikingowie / Jacek Czarnik// W: Biuletyn EBIB [Dokument elektroniczny] / red. naczelny Bożena Bednarek-Michalska. - Nr 5/2004 (56) maj. - Czasopismo elektroniczne. - [Warszawa] : Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich KWE, 2004. - Tryb dostępu: http://www.ebib.pl/2004/56/czarnik.php. - Tyt. z pierwszego ekranu. - ISSN 1507-7187